လြမ္းလြမ္းတတ အမွတ္တရ

(အာအိုင္တီ)
(part 2)

ၾသဘာလမ္း
ၾသဘာလမ္းကေတာ့ ျမန္မာေက်ာ္အထင္ကရ ရန္ကုန္စက္မွဳတကၠသိုလ္ရဲ႕ မွတ္တိုင္တစ္ခုပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ၾကီးမ်ားလက္ထက္က ဘြဲႏွင္းသဘင္ကို အေဆာင္၁ရဲ႕ ပထမထပ္ Assembly Hall မွာ က်င္းပတယ္လို႕ သိရတယ္။ ဘြဲႏွင္းသဘင္မွာ ဘြဲအပ္ႏွင္းျပီးရင္ ဆရာၾကီးေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ဘြဲ႕ရေက်ာင္းသားေတြ ဒီလမ္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ နေဘးမွာ ရွိတဲ့ ၀ရန္တာကေန မိဘေဆြမ်ိဳး သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ခ်ီးေျမွာက္တဲ့အေနနဲ႕ ၾသဘာလက္ခုတ္တီးၾကလို႕ ဒီလမ္းကို ၾသဘာလမ္းလို႕ ေခၚတယ္ဆိုတာ စက္မွဳ တကၠသိုလ္မတက္ခင္ ၾကိဳတင္ဖတ္မိထားတဲ့ ဆရာႏြမ္ဂ်ာသိုင္းရဲ႕ တခါတုန္းက တကၠသိုလ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိခဲ့ဖူးပါတယ္။

ကာတြန္း တင္ေအာင္နီကလည္း ျပာေလာင္ရုပ္ျပကာတြန္းမွာ ေရးခဲ့ဖူသလား ေသေတာ့ မေသခ်ာပါဘူး။ ဘြဲရေတြသာ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ဒီလမ္းကို ေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ေလွ်ာက္လမ္းရင္ အေဆာင္၁ ၀ရန္တာမ်ားဆီကေန ေက်ာင္းသားေတြက ၀ိုင္း၀န္းျပီး  ေဟ့ေကာင္ အရူး၊ ေသာက္ေပါ စသျဖင့္ နစ္နာေစလိုတဲ့ ဆႏၵမဟုတ္ပဲ အေပ်ာ္သေဘာမ်ိဳး လက္ေခါက္မွဳတ္ လက္ခုတ္တီး ေလွာင္ေျပင္ၾကတာေပါ့။ အဲဒီလို ၾသဘာလမ္းကို လမ္းေလွ်ာက္ျပီးသြားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခတ္က ဆရာဦးသက္လြင္ (ေမာ္ကြန္ထိမ္း) ရဲ႕ အခန္းကို ဖိတ္ၾကားလႊာလို႕ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လိုပဲ ဆရာက ေခၚဆူေပမဲ့ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ၾသဘာလမ္းကို အေလာင္းအစားနဲ႕ ေလွ်ာက္လမ္းတဲ့သူ၊ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ေလွ်ာက္မိတဲ့သူေတြ ရွိစျမဲပါပဲ။

အယ္လ္စီအာ လို႕ေခၚတယ္ မိန္းခေလး နားေနေဆာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕စက္မွဳတကၠသိုလ္က မိန္းခေလးေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို အျမဲတမ္းဦးစားေပးပါတယ္ေနာ္။ အေဆာင္ ၁ရဲ႕ အျမင္ဆုံး ဒုတိယထပ္ (၃ထပ္)မွာ မိန္းခေလးေတြအတြက္ သီးသန္႕ နားေနေဆာင္ဆိုျပီး ျပဳလုပ္ေပးထားတယ္။ ၾသဘာလမ္းလို နာမည္မၾကီးေပမဲ့ အယ္စီအာထဲကို ျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြလဲ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေက်ာင္းျပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္ထိ အဲဒီအယ္စီအာကို ဘယ္လိုဖြဲ႕စည္းထားတယ္ဆိုတာ တခါမွ မေလ့လာမိခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အတိအက်ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးေလ။

 ပင္မေဆာင္အေပၚဆံုးထပ္ အလယ္ခန္းမႀကီးသည္ ေက်ာင္းသူမ်ားနားေနခန္း LCR

ခေရပင္လမ္း နဲ႕ ခ်စ္သူတို႕လမ္း
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ ပထမႏွစ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းျပီးတဲ့ ေနာက္ ဒုတိယႏွစ္ေရာက္က်တဲ့ အခါမွာ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ေက်ာင္းထဲမွာပဲ ခ်စ္သူရည္းစားေတြရၾကပါတယ္။ တႏွစ္မွ ၁၅%သာလက္ခံတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြထဲကေန ၾကံဖန္ျပီး ရလာတဲ့ ခ်စ္သူစုံတြဲေတြလဲ မနည္းလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အဲဒီလို ရွားရွားပါးပါးထဲမွာ မပါခဲ့ဘူးေလ။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို စုံတြဲေလးေတြ ၾကည္ႏွဳးၾကရာ ေနရာေလးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သူတို႕ကို ေႏွာက္ယွက္ဖိုေပါ့။ အေဆာင္၁ ကေန ကန္တင္းဘက္ကို အဆင္း၊ ကားပတ္ကင္နဲ႕ ဘတ္စကက္ေဘာကြင္းက ညာဖက္မွာ ရွိတယ္။ ဘယ္ဘက္မွာကေတာ့ ေျမနီလမ္းေလးရွိတာေပါ့။ အဲဒီေျမနီလမ္းနေဘးမွာ ခေရပင္ေတြ စီတန္းေပါက္ေနတာ ဟိုဘက္ အေဆာင္၂ အစြန္ ရူပေဗဒဌာနအထိ ရွိတာေပါ့။

ေဆာင္းတြင္း ဇန္န၀ါရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလေတြမွာ ျမဳႏွင္းမွဳန္ေတြ မွိဳင္းေ၀ျပီး ခေရပြင္ေၾကြရနံေတြေၾကာင့္ ခ်စ္သူေတြအတြက္ တူစုံလက္တြဲ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ အလြန္ေကာင္းတာေပါ့။ ခ်စ္သူမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာင္မွ အဲဒီအခ်ိန္ ခေရပင္လမ္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလို ျဖစ္ခဲ့ဖူပါတယ္။အဲဒီခေရပင္လမ္းဆုံးက ခ်စ္သူတို႕လမ္းနဲ႕ အေဆာင္ ၂အဆုံးမွာ  သြားဆုံတယ္ေလ။

ခ်စ္သူတို႕လမ္းဆိုတာကေတာ့ ဂ်ီေဟာကေန ေက်ာင္းေဆာင္ေတြဆီကိုအလာ အေဆာင္၅ မေရာက္ခင္ ေတြ႕ရတဲ့ ေျမနီလမ္းေပါ့။ အဲဒီေျမနီလမ္းေလးက နေဘးမွာ အေဆာင္ ၅၊ ၆၊ ၇ နဲ႕ ညာဖက္မွာ သစ္ပင္ေလးေတြ အုပ္မွိဳင္းလို႕ ရွိတာေပါ့။ အေဆာင္ ၅ကေန ၇ ဆိုတာက ညေနေရာက္ရင္ လူေျချပတ္တာမိုလို႕ ဂ်ီေဟာကေန ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာ ဘ၀ေရွ႕ေရးေတြ တိုင္ပင္လို႕ ေကာင္းတဲ့ လမ္းေလးေပါ့။ ဘ၀ေရွ႕ေရတိုင္ပင္တာေနာ္. တျခား ဟိုဟိုဒီဒိေတြ မေတြးပါနဲ႕ေနာ္။

အထင္ကရ အမွတ္တရေနရာေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕႕ရဲ႕ ကန္တင္းေတြကလည္း အမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ့တာပဲေလ။ အဲဒီကတည္းက နာမည္ၾကီးတဲ့ ဆုိင္ေတြကို ေျပာရရင္ေတာ့

ေမာင္ျခိမ့္ (၉၃)