တိတ္ေခြတစ္ေခြ၊ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္နဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္

       သူ႕ကို စျမင္ဘူးေတာ႕၁၄ႏွစ္၁၅ႏွစ္အရြယ္။သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အခန္းထဲကေန ခန္းဆီးစေလးကြယ္ၿပီးၾကည္႕ခဲ႕ရတယ္။အဆိုေတာ္တဲ႕ ။ခင္၀မ္းတဲ႕။ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း အစ္မ၀မ္းကြဲရဲ႕ေယာက္်ား။ဂ်ပန္ႀကီးလို႕သူတို႕ကေခၚတဲ႕ ဂ်ပန္ကျပား။အဆိုေတာ္သလို ပန္းခ်ီဆြဲလဲေတာ္တဲ႕ ပန္းခ်ီဆရာ။သူ႕သီခ်င္းေတြကလည္း သူကိုယ္တိုင္ေရးသတဲ႕။ၾကည္႕စမ္း။ေတာ္လိုက္တာ။ကၽြန္မအိပ္မက္ေတြ အကုန္သူရထားပါလား။"ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အေ၀းကလူတစ္ေယာက္" ဆိုတဲ႕ သီခ်င္းကို ဆိုတဲ႕အဆိုေတာ္။(တကယ္ေတာ႕ သူ႕အသံကိုကၽြန္မမၾကားဖူးေသး။ အိမ္ေရွ႕အေဆာင္က ေက်ာင္းသားေတြအသံနဲ႕စထိေတြ႕ခဲ႕ရတဲ႕သီခ်င္း)ဒီလိုနဲ႕ မ်က္လံုးခ်င္း ႏွစ္ခါဆံု အျပန္အလွန္ၿပံဳးျပအၿပီးမွာေတာ႔ တစ္ေလာကလံုးမွာ ခရမ္းႏုေရာင္ေတြဖံုးလႊမ္းသြားခဲ႕။(အဲဒီေန႔ကျပည္မွာေဆာင္းဆိုတဲ႕ အေခြကို လက္ေဆာင္ရခဲ႕တယ္)

    

      သူ႕သီခ်င္းေတြကို ထပ္ျပန္တလဲလဲ နားေထာင္ျဖစ္တာက RC2မွာ ေက်ာင္းတက္ျဖစ္တာက အစျပဳခဲ႕တယ္။ေက်ာင္း၀င္းထဲက canteenေတြက လူရႈပ္တယ္။ဆူညံတယ္။လူရွင္းတဲ႕ အေဆာင္ေတြရွိတဲ႕ဘက္က စားေသာက္ဆိုင္တန္းမွာ သြားထိုင္ရင္း ခင္၀မ္း၊ခင္ေမာင္တိုး၊ခိုင္ထူးတို႕အေခြေတြကို နားေထာင္ျဖစ္တယ္။တစ္ေန႔ေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း အႀကိဳက္ဆံုးအဆိုေတာ္ဘယ္သူလဲဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းကို ေမးျဖစ္ၾကတယ္။  " ခင္၀မ္း" လို႕တစ္ၿပိဳင္နက္ေျပာမိၿပီး ရီမိၾကတယ္။      ခင္၀မ္းဆြဲတဲ႕ ပန္းခ်ီကားကိုလည္း ကၽႊန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ႕အိမ္မွာပဲ ေတြ႔ခဲ႕တာပါ။၁၄လက္မေလာက္ပဲ အက်ယ္ရွိတဲ႕ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲမွာ ေဆးေရာင္ေတြလွတာကလြဲရင္ ဘာမွ နားမလည္ခဲ႕တဲ႕ ပန္းခ်ီကားပါ။ပန္းခ်ီကားရဲ႕အမည္က" ေနနဲ႕လ "တဲ႕။

စိတၱဇပန္းခ်ီ ဆိုေပမယ္႕ ကၽြန္မျမင္ဘူးတဲ႕ ဗဂွီေအာင္စိုးရဲ႕ စိတၱပန္းခ်ီနဲ႕မတူပါဘူး။(အထင္ႀကီးေနဦးမယ္။ပန္းခ်ီေအာင္စိုးရဲ႕ပန္းခ်ီေတြျမင္ဘူးတယ္ဆိုလို႕ ကၽြန္မျမင္ဖူးတာ မဂၢဇင္းေတြမွာပါ)ခင္၀မ္းရဲ႕ သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ရင္ မ်က္ေစ႕ထဲမွာ ပန္းခ်ီေဆးေရးခ်ယ္ထားသလို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းထင္ထင္ရွားရွာ လွပစြာျမင္ႏိုင္သေလာက္  သူ႕ပန္းခ်ီကားေတြကေတာ႕ တစ္ဆင္ခံရွင္းျပတဲ႕ နားနဲ႔နားေထာင္မွသာနားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ကၽြန္မေတြ႕ဖူးတဲ႕ေနနဲ႕လ ဆိုတဲ႕ပန္းခ်ီကားမွာ ေနလရဲ႕ သေကၤတစက္၀ိုင္းတစ္၀ိုင္းမွမပါပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕လည္း သူ႕ကို"အသံနဲ႕ ပန္းခ်ီဆြဲ၊စုတ္တံနဲ႕ သီခ်င္းေရးသူ"လို႕ ေျပာၾကတာပါ။      RC2ကေန ရန္ကုန္တကၠသိုလ္စေရာက္တဲ႕ႏွစ္မွာ ေမဂ်ာေတြ ကြဲသြားေပမယ္႕ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ဆံုရပ္က ေတာင္ငူစားေသာက္ဆိုင္တန္းက အရွည္ႀကီးဆိုင္။လြယ္အိတ္ထဲမွာ အၿမဲပါတာက ခင္၀မ္းအေခြ။ဒီလိုနဲ႕

    ၈၄ခုႏွစ္ရဲ႕ေႏြရာသီေန႔တစ္ေန႕မွာ ကၽြန္မတို႕အုပ္စုထဲကို လူစိမ္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။သူကေနတဆင္႕ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ဟီးရိုးေတြ အေၾကာင္းကို ပိုၿပီးသိရေလ႕လာမွတ္သားရပါတယ္။ဒီလိုနဲတစ္ရက္မွာေတာ႕ ကၽြန္မဖတ္မိတဲ႕ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။စာေရးဆရာက" ေက်ာ္စြာထက္"၊ ၀တၳဳနာမည္က"အင္းဆက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ စ်ာပန" ၀တၳဳအမ်ိုးအစားက ေမာ္ဒန္လို႕ပဲေျပာရမလား။ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ေၾကာင္းလံုး၀မရွိ။ဒါမွမဟုတ္ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းတိုင္းက ၀တၳဳတစ္ပုဒ္လိုကလည္းဆိုႏိုင္တဲ႕ ၀တၳဳပါ။အဲဒီ၀တၳဳတိုထဲမွာ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းပါပါတယ္။

       ေမာင္႕လျပည္႕၀န္းသီခ်င္းေရးတဲ႕ ကိုေန၀င္းလို သီခ်င္းေရးဆရာဟာ ႏိုင္ငံျခားမွာ သာဆိုရင္ မီလ်ံနာျဖစ္ေနၿပီဆိုတဲ႕စာေၾကာင္းပါ။ ဒီ၀တၳဳတိုထဲက ဒီစာသားေလးကို ၾကားတဲ႕လူစိမ္းက အဲ႔ဒီအေၾကာင္းကို ခရမ္းျပာမွာေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ကိုေန၀င္းက ဖတ္ခ်င္တယ္လို႕ ေျပာတယ္ဆိုတာနဲ႕ ကၽြန္မလည္း ငွားလိုက္ပါတယ္။မိုးေ၀မဂၢဇင္းစာအုပ္ေလး စတင္ငွားမိရာကေန ခရမ္းျပာနဲ႕ အရွည္ႀကီးဆိုင္ၾကားမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ေလး တည္ျဖစ္သြာတယ္။ေဆာင္းဦးေပါက္ေလာက္မွာ ကၽြန္မရဲ႕ မဂၢဇင္းစာအုပ္ျပန္မရေသးတာကို သတိရမိပါတယ္။ဒါနဲ႕ ခရမ္းျပာမွာ ကၽြန္မစာအုပ္ကိုျပန္ေတာင္းေပးဖို႕ ကိုလူစိမ္းကိုေျပာရတာေပါ႕။  

ျပန္ေပးၿပီးၿပီမဟုတ္လားဆိုတဲ႕ စကားကိုအၾကားမွာ  အဲဒီတုန္းက ခင္၀မ္းက ေက်ာ္စြာထက္၀တၳဳကိုဖတ္ၿပီးငါတို႕လိုလူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းကိုေရးထားတဲ႕၀တၳဳလို႕ေျပာတယ္။ၿပီးေတာ႕ သူတစ္ျခားကဗ်ာေတြ ၀တၳဳေတြဖတ္ဖို႕ ဆက္ငွားပါလို႕ ေျပာတယ္ေလလို႕ ကၽြန္မက ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ခင္၀မ္းဆီက သြားျပန္ေတာင္းေပးဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္မလိုက္ေတာင္းရမလားလို႕ ဂ်ီက်ပါေတာ႕တယ္။ ခင္၀မ္းမရွိေသးဘူး ျပည္ကိုျပန္သြားတယ္ဆိုတဲ႕အေၾကာင္းပဲ သိရၿပီးကၽြန္မစာအုပ္ကေတာ႕ ျပန္ရဖို႕ အလားအလာမေကာင္းလို႕ ယူဆၿပီး စိတ္ေလွ်ာ႕လိုက္ပါတယ္။

      ၈၅ရဲ႕ ေႏြဦးေပါက္ေန႔ တစ္ေန႔မွာ အရွည္ႀကီးက ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ဆံုရပ္မွာ စာတိုေပစ တစ္ခ်ိဳ႕ေရးခၽြတ္ေနခ်ိန္မွာကၽြန္မေရွ႕ကို စာအုပ္တစ္အုပ္ က်လာပါတယ္။မိုးေ၀မဂၢဇင္းစာအုပ္ေလး" ေရာ႕ ဒီမွာ နင္႕စာအုပ္ကို ခင္၀မ္းသိမ္းထားတယ္။ခုျပန္ေပးလိုက္တယ္ေနာ္"ဆိုတဲ႕ ကိုလူစိမ္းရဲ႕ စကားသံ။သူ႕ကို စကားျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ဒီမိုးေ၀စာအုပ္ကေလးက ကၽြန္မအလြန္ႏွစ္သက္သေဘာက်တဲ႕ ေလးစားတဲ႕ ခင္၀မ္းဆီမွာ အၾကာၾကီးေရာက္ေနပါလားဆိုတဲ႕ အေတြးနဲ႕ ပီတိျဖစ္ခဲ႕ရပါတယ္။ဒီစာအုပ္ကိုေတာ႕ ဘယ္သူ႕မွမငွားပဲသိမ္းထားေတာ႕မယ္လို႕  ကိုလူစိမ္းကိုၿပံဳးၿပီးေျပာလိုက္ေတာ႕ ကၽြန္မကို အဲဒါေၾကာင္႕ နင္႕မွာေရာဂါရွိတယ္ေျပာတာလို႕ျပန္ေျပာခဲ႕ပါတယ္။သူနာမည္တတ္တဲ႕ ကၽြန္မေရာဂါနာမည္က khinonemania တဲ႕။

Moemakha Hlaing

(၁၃ ႏွစ္ျပည့္ ခင္၀မ္း ကြယ္လြန္ျခင္းသတိတရ)